Talabalarning kiberpedagogik kompetensiyasini rivojlantirishning didaktik ta’minoti

Авторы

  • Shoira Bekchonova Автор

DOI:

https://doi.org/10.5281/zenodo.15757162

Ключевые слова:

kiberpedagogik kompetensiyalar, didaktik ta’minot, raqamli texnologiyalar, kiberxavfsizlik, virtual o‘quv muhiti, pedagogik strategiyalar, oliy ta’lim

Аннотация

Mavzu talabalarning kiberpedagogik kompetensiyalarini rivojlantirishda didaktik vositalar va pedagogik
strategiyalarning rolini o‘rganishga bag‘ishlangan. Raqamli texnologiyalar, virtual muhitdagi o‘quv jarayonlarini tashkil
etish usullari, shuningdek, axborot-kommunikatsiya ko‘nikmalari va kiberxavfsizlikni integratsiya qilish mexanizmlari tahlil
qilinadi. Tadqiqotda zamonaviy pedagogik nazariyalar (masalan, ADDIE modeli), UNESCOning raqamli kompetensiyalar
standartlari hamda amaliy loyihalash tajribalari asosida talabalar faoliyatini samarali boshqarishga yo‘naltirilgan didaktik
yechimlar taklif etiladi. Natijada, oliy ta’lim muassasalarida kiberpedagogik kompetensiyalarni shakllantirish uchun o‘quv
dasturlari, interaktiv resurslar va baholash mezonlari ishlab chiqiladi

Биография автора

  • Shoira Bekchonova


    Yangi asr universiteti, pedagogika fanlari bo‘yicha
    falsafa doktori, dotsent

Библиографические ссылки

Oblinger, D., & Oblinger, J. (2005). Educating the Net Generation. EDUCAUSE. 288 p.

UNESCO. (2020). Digital Competency Framework for Teachers. Paris: UNESCO Publishing. 12–25 p.

Kress, G. (2010). Multimodality: A Social Semiotic Approach to Contemporary Communication. London: Routledge.

–60 p.

Беспалько В.П. (2002). Педагогическое проектирование: теория и практика. Москва: Мысль. 110–130 с.

Reiser, R. A., & Dempsey, J. V. (2018). Trends and Issues in Instructional Design and Technology (4th ed.). Pearson.

–104 p.

Кузнецова И. (2018). Киберпедагогика в высшем образовании: теория и практика. Санкт-Петербург:

Издательство СПбГУ. 70–95 с.

ISTE Standards for Students (2023). International Society for Technology in Education. https://www.iste.org

PISA (2018). Digital Literacy Assessment Framework. OECD Publishing. 33–47 p.

ICILS (2019). Preparing for Life in a Digital World. Springer. 56–70 p.

Семенова А. (2020). Цифровая среда обучения: проблемы адаптации студентов. Москва: Высшая школа

экономики. 40–60 с.

Cheng, Y. W., Sun, P. C., & Chen. (2018). The essential applications of educational robot: Requirement analysis from

the perspectives of experts, researchers and instructors. Computers & Education, 126, 399–416.

Bloom, B. S. (1956). Taxonomy of Educational Objectives: The Classification of Educational Goals. Longman. 1–207

p.

Brusilovsky, P. (2001). Adaptive hypermedia. User Modeling and User-Adapted Interaction, 11(1–2), 87–110.

Gee, J. P. (2003). What Video Games Have to Teach Us About Learning and Literacy. Palgrave Macmillan. 1–225 p.

Glaser, R. (1962). Psychology and instructional technology. Review of Educational Research, 32(4), 523–543.

Keller, J. M. (1987). Development and use of the ARCS model of instructional design. Journal of Instructional Development,

(3), 2–10.

Merrill, D. M. (2002). First principles of instruction. Educational Technology Research and Development, 50(3), 43–59.

Papert, S. (1980). Mindstorms: Children, Computers, and Powerful Ideas. Basic Books. 1–230 p.

Piaget, J. (1952). The Origins of Intelligence in Children. Norton. 1–419 p.

Siemens, G. (2005). Connectivism: A learning theory for the digital age. International Journal of Instructional Technology

and Distance Learning, 2(1), 3–10.

Skinner, B. F. (1958). Teaching machines. Science, 128(3330), 969–977.

Vygotsky, L. S. (1978). Mind in Society: The Development of Higher Psychological Processes. Harvard University

Press. 1–159 p.

Опубликован

2025-06-05

Как цитировать

Talabalarning kiberpedagogik kompetensiyasini rivojlantirishning didaktik ta’minoti. (2025). MAKTABGACHA VA MAKTAB TA’LIMI JURNALI, 3(6). https://doi.org/10.5281/zenodo.15757162